FR

La Gare Centrale de Bruxelles, un lieu de passage intense, un lieu où des milliers de visages se croisent, un lieu où les habitudes vont bon train… Comment pouvions-nous nous inscrire au mieux dans ce dernier joyau de Victor Horta ? Par un travail sur la lumière, zénithale de la verrière, abyssale au niveau des quais, à tout moment elle accompagne le voyageur. Des entrées nouvelles et d’autres, existantes, mais revisitées, permettront également une meilleure perméabilité du lieu ; la Gare est à nouveau reliée à son contexte…

NL

Het centraal station te Brussel is een plek van vele doorgangen en passages, een plek waar duizenden blikken elkaar kruisen, een plek waar gewoontes gedijen… Hoe zouden wij ons het beste kunnen aansluiten op dit laatste pronkstuk van Victor Horta?
De focus lag op ‘het licht’ in dit project; zenitaal door het plafond in glasdallen, abyssaal op het niveau van de perrons, op elk moment vergezeld dit licht de reiziger. Nieuwe ingangen en andere, reeds bestaande, maar herontworpen ingangen, bieden een zo hoog mogelijke permeabiliteit aan deze plek; het station gaat een hernieuwde relatie aan met zijn omgeving.

EN
The Brussels Central Railway station, a place of intense passage, a place where thousands of regards intersect, a place where habits are installed and thriving…. How could we best inscribe ourselves in this ultimate Victor Horta jewel? By focussing on lighting, heavenly at the skylight, abysmal at the quay level, it influences the passenger everywhere he goes. New entrances and others, existent but redesigned, will also favour better permeability of the place; the Railway station has a renewed relationship with its context …